er klonk een stem uit natuursteen
maar het had ook uit staal, brons, of glas kunnen komen, het sprak:
vertel me, erfgenamen van mijn gestolen morgen
heeft mijn offer gewicht in deze tijd van verdeeldheid
of is de echo van mijn sterven verstorven
hoe vaak moet je langs het monument gaan, tot je het niet meer ziet
hoelang tot het onverschillig wordt, wegroest als prikkeldraad
wanneer merk je dat het verveelt, als het weer over de oorlog gaat
hoelang kijk je de duif na, hoelang de havik
de nabestaande ben jij, de gevallene ben ik
en 80 is het getal
er klonk een stem uit natuursteen
vertel me, mijn bloed vergoten in klei, was dat de prijs
voor Europa, Irak, Srebrenica, Oekraïne, Gaza, komt de oorlog weer thuis
hoeveel vrede mag je oogsten, hoeveel vrede kun je kopen
hoeveel waarden mag het kosten, hoeveel normen vervagen
democratie inruilen voor oligarchie, rechtstaat voor dictatuur
begint onheil niet altijd met het achteloos afschaffen van rechten
van de gendervrije, de andersdenkende, de anders gelovende en de onthechte
hoelang kijk je de duif na, hoelang de havik
de oorlog, dat zijn zij dat zijn wij, dat ben jij dat ben ik
ook al is 80 het getal
er klonk een stem uit natuursteen
vertel me, ik hoor gefluister, zie gesloten deuren, lees angst in ogen
voor hen die alles verloren op zoek naar een sprankje humaniteit
is solidariteit verdampt met de jaren van vrede
verdampt in dorpen en zelfs in deze ogenschijnlijk barmhartige stad
verworden tot controverse, een bron van angst en tweedracht
wat heeft mijn opoffering getroost, wat heeft hier schaamteloos ideologisch beperkt
de tijd heeft het geheugen verdoofd, het verdriet kennelijk verwerkt
hoelang kijk je de duif na, hoelang de havik
de vervolgden, dat zijn zij dat zijn wij, dat ben jij dat ben ik
ook al is 80 maar een getal
er klonk een stem uit natuursteen
vertel, waarom miljarden aan wapens gesmeed, voor vernietiging gereed
geld dat levens had kunnen redden geïnvesteerd in de dood
in retoriek, holle woorden, opgeblazen frasen die niets verhullen
leugens worden gesponnen en vergiftigen elk ander idee
behalve dat van bloedvergieten als een perpetuum mobile
vrijheid waarvoor we ons vlees gaven aan het vuur alom
vrede, ons lief kind, waarom komt het na tachtig jaar nog niet tot wasdom
hoelang kijk je de duif na, hoelang de havik
de vrede, dat zijn zij dat zijn wij, dat ben jij dat ben ik
en is 80 het getal dat zich niet vanzelf doortellen zal